Verstandig zijn.

Dit schreef ik op 3 oktober 2014 voor mijn andere blog, alleen publiceerde ik 'm nooit, omdat ik liever geen ruchtbaarheid wilde geven aan mijn leven met pijn. 

"Ik haat verstandig zijn" placht ik te zeggen. Dit is al enige tijd geleden. De puberteit lag net achter me, zeg maar. Nu is dat natuurlijk heel anders. Verstandig zijn geeft geen problemen meer. Ik ben immers ruim volwassen.

De afgelopen week bevond ik mij in Haarlem en Amsterdam. Ik bezocht achtereenvolgens het Rijks-, Teylers- en Van Goghmuseum. Het Stedelijk sloeg ik over, want dat werd teveel. Zie: verstandig!

Vandaag vertrok ik naar Egmond. Ik heb een actief weekend voor de boeg met een groep vrouwen. Daarom was het het plan om rustig aan te doen. Heel verstandig op een terrasje, liefst aan zee, wat lezen, huiswerk maken, fotograferen uiteraard. Gewoon, relaxed, zodat mijn lichaam wat rust ging krijgen.

Gelukkig had ik vanmorgen niet zoveel pijn meer als gisteren. Toen dacht ik na het Van Gogh niet meer in Haarlem terug te kunnen komen. Dat werd beter na een uitgebreide rustpauze op een terras in het Vondelpark. Maar mijn hotelkamer kwam ik na 4 uur 's middags niet meer af.

De reis vandaag ging wat onhandig; trein gemist en vergeten in te checken, zodat ik bij een volgend station de trein uit moest, daar inchecken en de volgende trein nemen, maar ik arriveerde ruim op tijd in de Stayokay. Te ruim op tijd, want onze kamers kon ik nog niet op. Na een verfrissing besloot ik dat ik best wel even naar Egmond aan Zee kon lopen. Drie kilometer over verharde weg, dat liep ik in Amsterdam ook van het station naar het Museumplein, wat vermoeiender was met drukte, stoepen, heel veel ander mensen en trams.

Onderweg wilde ik ook foto's nemen voor de foto-opdrachten. Dit weekend de 'D' en de 'E',  Duinen en Egmond, kon het mooier? Na ongeveer een halve kilometer verharde weg, zag ik een afslag de duinen in. Die nam ik natuurlijk niet, dat zou onverstandig zijn, tenslotte. Alleen even het eerste duin op, gelijk een uitzichtpunt. Voor de foto natuurlijk. Daarna de weg weer op. Dat was het plan. Maar vanaf dat hoge duin leek het allemaal niet zo ver. En dat pad, dat liep voornamelijk laag, helemaal niet vermoeiend, zo leek het. Dat kon best. In de verte liep een ouder echtpaar, nou, als zij het toch ook konden....

Enthousiast maar voorzichtig liep ik de lange trap weer af naar beneden. Het pad slingerde gezellig en onderweg maakte ik de foto's, waar ik op gehoopt had. Hoop ik dan. Voor de foto-per-dag moest het met de telefoon, en daar is met zonnig weer amper op te zien wat je erop zet.

Bij de eerst zijweg week ik nog wat verder af van wat de verstandige route was. Rechts zag ik Egmond aan Zee al liggen, dat was wel erg saai. Zo snel ook. Ik wilde naar het strand, lopen door de zee. Zo betrad ik de nog wat toeristischer route. Echt mooi, met een vennetje, waar ik even lekker ging zitten. Uiteindelijk kwam ik toch best wel uitgeput op het strand aan. Gelukkig was daar een terras, waar het goed vertoeven was. En toen, eindelijk, de zee! Ongekend, 3 oktober en er waren mensen aan het zwemmen. Ik ging niet verder dan mijn enkels. Het voelde helemaal niet koud!

Door het mulle zand doorlopend naar het plaatsje zelf, bewogen mijn middenvoetsbeentjes op een foute manier langs elkaar. AU. Toch liep ik door, de vuurtoren moest er nog op. Op de foto dan.
Daarna zou ik de bus terug nemen. Zo verstandig ben ik natuurlijk wel.. toch?

Ja, nou, in theorie dus wel, maar de praktijk is wat weerbarstig. Of ik ben dat zelf. Op de een of andere manier was het gevoelsmatig lastiger de OV-chipkaart uit mijn tas te pakken, dan om terug te lopen. Over de verharde weg dit keer, uiteraard. En doordat ik elk bankje gebruikte om even uit te rusten, ging dat eigenlijk best goed

Nu maar eens kijken of ik ook een elektrische fiets kan huren voor morgen. Dat lijkt me wel zo verstandig.




Aanvulling: ik publiceer op mijn andere blog foto's van 'opdrachten' via een foto-per-dag community. Vorig jaar oktober stond in het teken van het alfabet. Die elektrische fiets heb ik niet gehuurd, gelukkig ging het met een gewone fiets ook allemaal. Aan de laatste gezamenlijke activiteit, een wandeling naar het strand, heb ik heel verstandig niet mee gedaan. Wel heel jammer, uiteraard.