Ik heb het gewoon weer gedaan. We waren gisteren naar Sines, een havenstadje in de buurt, waar Middeleeuwse festiviteiten zijn dit weekend. Straten staan vol met allerlei kraampjes, er lopen mensen in klederdracht en eten wordt geserveerd op keramieken 'dakpannen'. Voor zowel de dakpannen als de mokken waar je uit drinkt geldt, dat je betaalt voor het product, en kunt kiezen tussen terugbrengen, waarna je je geld terug krijgt, of houden. Onze dakpan ging terug, mijn mok hield ik. Er staat een embleem op van het betreffende feest. Thuis hebben we er ook een aantal van een zelfde feest in Silves, 3 jaar terug.
Nadat we in Sines alles wel gezien hadden, wilden we nog wat gaan drinken in Porto Covo, een kleiner plaatje, ongeveer een half uur rijden langs de kust naar het Zuiden. Terwijl mijn man de auto parkeerde, viel me op dat er voor de parkeerplaats een stoeprandje zat. Ik zag het, maar registreerde het niet. Dat deed ik pas toen ik uit de auto stapte en terwijl ik wat tegen mijn man wilde zeggen ineens mijn linker enkel zwikte over het betreffende randje en met mijn rechter knie en scheenbeen op datzelfde stoeprandje terecht kwam. "Ah stoeprandje" schoot het door me heen, met een aantal krachttermen, moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen. Daarna zag ik, in ongeveer diezelfde seconde, mijn camera met de lens naar beneden op de grond komen. Camera en tasje had ik nog niet omgehangen en deze beschermden mijn handen tegen het doorgaans meedogenloos harde asfalt.
Mijn man stond er, zoals wel vaker de afgelopen 22 jaar, geschrokken en hulpeloos bij, niet bij machte mij tijdig op te vangen. Toegegeven, dat heeft hij in die jaren af en toe wel kunnen doen, maar dit keer was ik nog te ver weg. Hoewel ik al zittend dacht nog wel terrasje te kunnen pakken, bleek bij opstaan dat dat wel heel optimistisch gesteld was. Voor deze ene keer besloot ik eens niet 'stoer' (anderen noemen dat ook wel dom) te zijn, maar gewoon te gaan zitten, in de auto dus, en terug naar de camping te gaan. Man haalde een paar flesjes water, zodat ik wat kon koelen, en we gingen weer terug.
Op de camping heb ik inderdaad vooral gezeten, maar prettig was het niet. Gelukkig was er met mijn camera en lens niets aan de hand. De mok, op het feest gekocht, is wel kapot.
Na een nacht van slecht slapen, stond ik vanmorgen stijf en pijnlijk op. Niets nieuws onder de zon, eigenlijk. Pijnlijk op een nieuwe plek, er zit een behoorlijke bult onder mijn rechterknie, maar niet echt veel stijver dan anders. Mooi dus, hopelijk kan ik na een paar dagen rust komende week nog wel genieten van Lissabon en Sintra.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten